اصلاح طلبی نیازمند بازتعریف

دیروز، دوم خرداد 96 با یکی از دوستان اصولگرا در خصوص نتایج انتخابات صحبت می کردم، او معتقد بود، «جبهه اصولگرایی نیازمند بازتعریف و بازنگری در نگرش و رفتار حزبی ست». بسیار خرسند بودم که به رأی و نظر اکثریت مردم عدول کرده و به دنبال تغییر است و همچنان با خود فکر می کردم که جبهه اصلاحات نیز بعد از بیست سال فراز و نشیب، در مواجهه با مخاطبانی که در دوم خرداد 76 هنوز متولد نشده بودند و البته امروز اصلاح طلبند، نیازمند بازنگری و بازتعریف است. قبلا در یادداشتی اشاره کرده بودم که بدنه قابل توجهی از اصلاح طلبان در دو دهه اخیر نسبتاً انتخابات گرا شده اند و از سایر شاخص های اصلاح طلبی چون آزادی بیان، گردش آزاد اطلاعات در نشریات و رسانه ها، شفافیت اطلاعات، گردش نخبگان، گام برداشتن در جهت تقویت تحزب گرایی، ساختارهای تمام شیشه ای در فرایندهای بوروکراتیک، ورود عقلانیت در مکانیسم های تصمیم گیری و تصمیم سازی، مبارزه با فساد و رانت خواری و ... بازمانده اند. همانند آنچه در مناظرات ریاست جمهوری 96 رخ داد، در انتخابات 1400 نیز به دلیل اقبال اکثریت مردم، بسیاری از کاندیداها از هر حزب و جناحی بر شاخص های ذکر شده تأکید خواهند نمود. اصلاح طلب واقعی اما کسی ست که چهار سال در تعریف، تحدید و راهکارهای عملیاتی نمودن هر یک از شاخص ها بکوشد. کشاندن دوباره مردم پای صندوق در سال 1400 با حرف های کلی، مبهم و البته قشنگ سخت است. باید همه اصلاح طلبان چهار سال در این راه زحمت بکشند تا اگر مردم در سال 1400 پرسیدند: اصلاح طلبی چیست؟ اصلاح طلبان واقعی چه کسانی هستند؟ اصلاح طلبان در این مدت چه کارهایی در راه توسعه مملکت انجام داده اند؟ بتوانند حرف های قانع کننده بزنند.