سه ساعت مناظره و تقریبا هیچ

در کشورهای توسعه یافته به لحاظ سیاسی، نامزدهای انتخاباتی در مناظره های تلویزیونی یکدیگر را به باد انتقاد می گیرند، از انواع حربه های مناظره استفاده می کنند و حتی به بهای ورود به زندگی خصوصی طرف مقابل او را به شدت تخریب می کنند اما با این وجود، در نهایت با مکانیسم هایی که در نظر گرفته شده باید جزئیات کامل برنامه ها، دستور کارها و نظرات خود را در رابطه با مسائل مهم و حساس کشور بیان کنند. در مناظره هایی که شب گذشته از رسانه ملی با محوریت مسائل اجتماعی برگزار شد، برخی از کاندیداها اظهاراتی داشتند که بیشتر در ویکی پدیا و وبلاگ های علمی قابل ردیابی بود. بحث های تئوریکی که ساز و کاری برای اجرا ندارد. برخی نیز صرفا به نقد وضعیت موجود و کلی گویی هایی چون «باید برای طبقه محروم مسکن ایجاد کرد»، «باید به مردم حاشیه نشین توجه نشان داد»، «باید برای جوانان تسهیلات ازدواج فراهم نمود» و ... می پرداختند. ورای تجربه کشورهای توسعه یافته، صدا و سیما باید بپذیرد، حداقل بخش قابل توجهی از مردم از حرف های کلی و عوام فریبانه خسته شده اند و به آن حد از آگاهی سیاسی و اجتماعی رسیده اند تا منتظر شنیدن جزئیات برنامه ها و سیاست گذاری ها بمانند. به نظر می رسد تجربه زیسته مردم، اهداف، آرمان ها و بایدها را به آنان آموخته است، در مناظره ها بهتر است حرف از ساز و کارها و فرایندهای اجرایی زده شود. حتی اگر کسی با مردم فریبی رأی جمع کند و پیروز شود، فردای روز انتخابات با دولت- ملتی واقعی با تمام مشکلات و مسائل واقعی مواجه خواهد شد. رسانه ملی بهتر است طوری مناظره ها را طراحی کند که مجری یا تیم های کارشناسی، کاندیداها را تا رسیدن به جزئیات دقیق سین جیم کنند. البته قطعا لازمه این کار این است که اجماع نخبگانی مثلا 100 مسأله مهم و اصلی کشور را در اختیار صدا و سیما قرار دهد. فضای مناظره باید به سمتی رود که مجری فعال بتواند به کاندیدایی که می گوید «ما برای اشتغال برنامه هایی داریم که بعدا اعلام می شود»، تذکر دهد لطفا همین جا در همین زمان برنامه هایتان را اعلام کنید؛ مردم حدود 3 ساعت برای آگاهی از برنامه هایتان زمان صرف می کنند.