اهمیت کاربرد علوم انسانی در نیل به توسعه پایدار
این مطلب در کانال تلگرامی «کاربردی سازی علوم انسانی» منتشر شده است.
در گزارش کمیسیون اصل 90 مجلس، در رابطه با مسکن مهر، مسائل و ایراداتی در اجرای این طرح که در اکثر استان‌ها مشترک بوده، به شرح ذیل آمده است:
1- عدم توجه به ضرورت آمایش سرزمین، 2- واگذاری اراضی نامناسب برای احداث مسکن مهر (خارج از محدوده، در دامنه کوه، شیب نامناسب و ...)، 3- خلاء سرانه‌های بهداشتی، فرهنگی، علمی، اقتصادی، اداری، آموزشی، بیمارستانی، تولیدی و بازرگانی، 4- عدم اطلاع شفاف از قیمت تمام شده ساخت واحدهای مسکونی در قبال توان مالی و یا سرمایه‌ای خانوارهای کم‌درآمد 5- متقاضی نداشتن تعداد 66852 واحد از پروژه‌های مسکن مهر و ...
رگه‌هایی از مشکلات مطرح شده در گزارش فوق در بسیاری از اقدامات توسعه‌ای و عمرانی کشور قابل مشاهده است. امروزه انبوهی از پروژه‌های عمرانی بی‌روح و بدون پشتوانه مطالعات همه جانبه، آینده ساحت‌هایی فضایی شهرهای کشور را با مخاطره مواجه ساخته، این در حالیست که بررسی روند نیل به سوی جهانی هر چه بهتر نشان می‌دهد، از ابتدای دهه 1980، مفهوم توسعه چرخشی بنیادین را تجربه کرده است. آگاهی یافتن بر نقش محیط زیست، فضاهای معنابخش، اجتماع، فرهنگ، انسان، ارزش‌های انسانی و اجتماعی، واقعیت‌های گروه‌ها و اقشار اجتماعی در شکل دادن به توسعه و چگونگی توزیع منافع آن و همچنین درک این نکته که دیگر نمی‌توان به تداوم توسعه در قالب‌های تصنعی پیشین امیدوار بود، در قالب زایش مفهوم توسعه پایدار متجلی شد.
از همین جاست که مناسبات توسعه پایدار، علاوه بر علوم مهندسی و عمرانی، ناگزیر است از علوم انسانی و اجتماعی مدد جوید. در واقع، حوزه‌ای بین رشته‌ای از علوم مختلف انسانی دستیابی به توسعه همه جانبه را تسهیل خواهد کرد. اهمیت کاربرد علوم انسانی در نیل به توسعه پایدار در مواردی چون مطالعات منسجم مکان‌یابی، ارزیابی‌های محیط زیستی، پیوست‌های فرهنگی ـ اجتماعی و ارزیابی‌های اقتصادی قابل بازیابی است. در کشور ما، تا به اکنون، دولت‌ها نسبت به طراحی و اجرای چنین مطالعاتی اعتقاد و ایمان کافی نداشته‌اند، اما آثار سوء اقدامات توسعه‌ای و عمرانی بدون پشتوانه، اهمیت و ضرورت کاربرد دانش انسانی و اجتماعی را هر روز بیش از پیش نمایان ساخته است.